ราง

n. 1. a groove, a channel, a ditch;

2. a trough to hold water or food for domestic animals, a manger; 3. a movable trough, usually made by simply bending a sheet of corrugated iron, used for collecting rain water from the eaves into an earthen jar; 4. rail, track, metal.

เขาขุดรางเพื่อระบายน้ำในนาของเขา He dug a channel (a ditch) to drain his farm.

เขาทำตัวเป็นสุนัขอยู่ในรางหญ้า He behaved like a dog in the manger. รถจักรตกราง The locomotive was derailed (The locomotive left the rails (track, metal)).